“Mama, ik vond het wel een leuk boek, maar het éind was zo raar”, concludeert dochter. Dat wil ik ook wel eens lezen dan, een boek met een raar eind.
Dat rare eind van Wat mijn moeder niet weet, dat duurt nog even. Eerst het begin. Ik zit er meteen ín. Schrijfster Thérèse Major laat hoofdpersoon Johnny Mooiweer spreken in de ik-vorm en karakteriseert hem daarmee heel treffend.
Met zijn broer David en met zijn ouders, gaat Johnny op vakantie naar Hongarije. Het gezin verblijft bij tante Patti en oom Attila, hun dochter Juliska en oude tante Eszter. Deze laatste is de zuster van Johnny’s opa Horváth, die lang geleden naar Nederland vluchtte voor de communisten, en daar trouwde met Nederlandse Petra. Johnny komt per ongeluk achter een familiegeheim als hij op zolder tussen oude papieren aan het zoeken is: z’n moeder ís niet de dochter van Horváth en Petra, maar van Horváths zus Marika en haar communistische vriendje. Maar z’n moeder weet dat niet. Als Johnny’s moeder achter de waarheid komt, is ze vastbesloten om haar echte vader op te sporen. Ze stuurt Johnny en zijn vader en later ook zijn broer gewoonweg terug naar huis, terwijl zij nog ‘een weekje’ blijft.
Met recht noemde Dochterlief dit een raar eind – wel héél erg open. Toen ik toevallig het vervolg op Johnny’s avonturen ontdekte, waren we allebei blij verrast. Eindelijk!
En moeder wil maar niet terug komen – wat natuurlijk al wel blijkt uit de titel van deel 3: Mama, kom terug! Johnny mist haar vreselijk. Het helpt niet echt dat papa heel druk is met zijn eigen bedrijfje (een drukkerij), en dat grote broer geen vinger uitsteekt om het Johnny een béétje gemakkelijk te maken. Bovendien lijkt Johnny’s vriendje B.B. in de ban van… een meisje!
Hij keek met een zalige glimlach voor zich uit. ‘En zondag ga ik bij haar op visite. Fijn, hè? Overmorgen al.’
`Huh?´ Ik vloog overeind en smeet de bal weg. ‘Wah-wah,’ flutterde die over de tegels. ‘Wat ben jíj sniekie!’ Ik had me zó verheugd op B.B.! En nu… had-ie een ander! Hij ging er meteen al naartoe! […] Ik smeet het hekje open en rende de steeg in. Ja! Hij heeft ook nog een moeder! En ik?
Gelukkig voor Johnny bloedt de nieuwe liefde van B.B. snel dood. En Tante Hil, de zus van Johnny’s vader, schiet in de mamakwestie te hulp. Samen met haar en B.B. gaat Johnny naar Hongarije terug om z’n moeder op te halen.
Terwijl ik deze recensie zat voor te bereiden, ontdekte ik dat er nog een deel 1 bij deze twee boeken hoort. Ik heb het niet gemist, hoewel ik oma Petra, die in deel 3 een belangrijke rol speelt, wel wat uit de lucht vond komen vallen. Kennelijk is zij in deel 1 al geïntroduceerd.
Johnny’s blik als 10-jarige jongen op de wereld is heel geloofwaardig. Zijn taalgebruik is nuchter en grappig, met flink wat spreektaal: zo heeft Johnny het consequent over ‘me broer’. Met goed gekozen bewoordingen laat Thérèse Major zien wat Johnny vervelend vindt (aan m’n eigen kinderen kan ik dat ook altijd zo goed zien):
Elke ochtend mijn dekbed openslaan, helemaal tot het einde van mijn bed…
Waar hij zich zorgen over maakt:
B.B. en ik met tante Hil in één TT! Een TT is cool, maar niet zo groot… En als we ruzie kregen? Wie is er dan het bokkie? Ik zeker. Want tante Hil vindt B.B. misschien leuker dan mij. Omdat ze hem nog niet kent, natuurlijk. En dan kan ik de hele weg krap achterin zitten.
‘Is tante Hil eigenlijk een eerlijke vrouw?’ vroeg ik aan mijn vader. Hij was net bezig mijn tas die op het bed stond, dicht te ritsen. Hij zuchtte iets van: ‘Huh-huh.’ ‘Ja, hoor.’
‘Dat ze wel goed oplet en de een niet vaker aan de beurt komt dan de ander?’
En wat hij opmerkt:
Toen we langs haar liepen, rook ik een heel frisse geur. Die zat ook in haar auto. Iets van citroenen met snoepjes. Of bloemen.
Sympathiek mènneke die Johnny. Hoe het afloopt vertel ik niet. Maar géén raar eind.
Thérèse Major, Wat mijn moeder niet weet en Mama, kom terug! Deel twee en drie in serie (deel 1: Johnny Mooiweer). Uitgeverij Querido Kind, resp. 2001 en 2004, ISBN 9789021474694 en 9789045100661.
Misschien weet je dat ik een gepassioneerd (voor)lezer ben, vooral van kinderboeken. Graag deel ik de favorieten van m’n kinderen en mijzelf met jullie, bloglezers. Lees ook mijn andere kinderboekrecensies geschreven in onder andere de aanloop naar de Nederlandse Nationale Voorleesdagen en Kinderboekenweek hier en hier.