Mam, dit moet je lezen! 3. ‘De Kanjerklas’, en ‘De Wisseltante’

Kamou heeft iets anders bijzonders: hij hoort veel meer dan de meeste mensen. En gebruik je een uitdrukking, dan neemt hij die letterlijk.

En zo zijn er allemaal kinderen met een ongewone eigenschap in de Kanjerklas van juf Karin. Kim die heel snel bang is. Kwasiba die letters husselt. Kai die even ‘weg’ is (bijvoorbeeld letterlijk in de wolken). Allemaal eigenschappen die heel vaak voorkomen.

Wat ik geweldig vind aan De Kanjerklas, en aan het vervolg, De Wisseltante, is, dat geen één kind een etiketje krijgt opgeplakt. ‘Jij hebt ADHD. Jij bent dyslect. Jij bent Een Probleem.’ Nee. De kinderen zijn kinderen, met toevallig een bijzonder trekje. Lastig soms, maar ook hun kracht. En de juf, die snapt dat. Die geeft Kevin, wiens armen en benen altijd wel ergens heen willen, een briefje om naar de directeur te brengen, om zijn armen en benen even uit te laten. Die zegt Kim, dat ze haar buik aan het lachen kan maken, zodat-ie niet meer bang is.

Met vaart en veel humor schrijft Hilda Algra over de belevenissen van de kinderen. In De Kanjerklas merken de kinderen dat juf Karin raar gaat doen – vreemde dingen begint te zeggen. Ze denken dat dit komt door een soort groeiend bolletjesding (beetje griezelig overigens, vind ik als lezer) op juf haar schouder. Samen, en met behulp van onder andere Kamou’s talent om zoveel meer te horen dan de meeste mensen, lossen ze het probleem op.

Ik vond het leuk om dit boek te lezen; het gaat over kinderen, en er gebeurt iets vreemds (er gebeuren aparte dingen). Er staan grappige plaatjes in. Ik wil heel graag nog een nieuw deel lezen!”