Er zijn al talloze recensies verschenen over Honderd uur nacht. Bijna allemaal positief. Denk niet dat ik daarvan ga afwijken. Net als de Molenaarsdochter vond ik het een verpletterend boek.
Emilia (14 jaar) is totaal van slag over een geheim dat uitlekte over haar vader. Ze is woedend op hem, en ook in de war en boos door de orkaan van agressie die onwetende bemoeiallen via internet over haar vader en haarzelf heenblazen. In haar eentje en stiekem ontsnapt ze naar New York. Daar komt ze voor nóg een paar onaangename verrassingen te staan. Het appartement dat ze gehuurd heeft via internet, bestaat niet. En orkaan Sandy stormt op de stad af.
Seth en zijn jongere zusje Abby bieden Emilia ‘orkaanasiel’. Ook Jim, die net voor het losbarstende weergeweld komt aangewaaid, vindt onderdak bij hen. Samen trotseren ze het donker en de kou, want de stad is zwaar getroffen door Sandy en stroom, watervoorziening en verwarming zijn uitgevallen.
Zonder stroom en zonder water
Lees je dit zo, dan komt het onderwerp volslagen onwaarschijnlijk over vind ik zelf. Ik had nog niet eens vermeld dat Emilia aan een behoorlijk heftige vorm van smetvrees lijdt. Wat niet handig is in een stad zonder stroom en stromend water. Daarnaast gaan Seth en Abby aan de ene en Jim aan de andere kant zo gebukt onder hun eigen worstelingen. Dat zijn wel veel moeilijkheden in één verhaal. Maar Woltz weet met haar schrijfstijl zo te boeien dat je helemaal wordt meegesleept in de gebeurtenissen. Daar zijzelf in New York verbleef tijdens Sandy kan ze de ontberingen van de heftige dagen tijdens en na de orkaan treffend verwoorden, maar ze doet dat ook op humoristische wijze bijvoorbeeld als ze beschrijft hoe de inwoners de stad afstropen op zoek naar stopcontacten om hun mobieltjes op te laden. Het is niet de Japanse tsunami, maar veel mensen in en buiten New York zijn toch echt zwaar getroffen door de orkaan.
Thema
Honderd uur nacht is een boek met een thema. De Molenaarsdochter vatte de opzet kernachtig samen, ongeveer als volgt: ‘iemand heeft een probleem, leert nieuwe vrienden kennen, krijgt zo een andere blik op de moeilijkheden en weet ze aldus op te lossen.’ Ze (Dochter) noemde dit overigens een terugkerend thema in Woltz’ oeuvre. Wat misschien niet erg is, maar wel opvallend: ondanks Woltz´ fantastische manier van schrijven vind ik dat een minpuntje. Maar slechts een heel klein minpuntje.
Anna Woltz, Honderd uur nacht, Uitgeverij Querido Kind 2014, ISBN 9789045116396. Recensie in Engels zie hier.
Misschien weet je dat ik een gepassioneerd (voor)lezer ben, vooral van kinderboeken. Graag deel ik de favorieten van m’n kinderen en mijzelf met jullie, bloglezers. Lees ook mijn andere kinderboekrecensies geschreven in onder andere de aanloop naar de Nederlandse Nationale Voorleesdagen en Kinderboekenweek hier en hier.