“Je mag niet vooruitlezen hoor!” De Molenaarsdochter weet wel dat ik bijna altíjd vooruitlees. Even een blik op de laatste twee bladzijden, niet de hele ontknoping. Dat doe ik ook wel eens trouwens, maar daar
heb ik meestal spijt van want dan wil ik de rest van het boek niet meer lezen – als je al weet hoe het afloopt is er niet zoveel meer aan… Nee, alleen het eind. Als een boek me dan weet te verrassen, dan pleit dat ervoor.
Maar ik heb het niet gedaan. En wát een ontknoping, onvoorstelbaar. Inderdaad, daar ga ik niets over vertellen, dat moet je echt zelf lezen.
De leugenaars
Wel even kort de inhoud. Op Beechwoodeiland komt de familie Sinclair elke zomer vakantie houden. Opa en oma Sinclair vormen de spil tussen hun drie dochters en kleinkinderen Cadence, Johnny en Mirren. Gat is een stiefkind van een van de zussen. Hij komt mee met zijn vader en stiefmoeder vanaf zomer 8. En in zomer 14 raakt Cadence verliefd op hem. De familie noemt het viertal ‘De leugenaars’, “en dat hebben we waarschijnlijk verdiend. We zijn allemaal ongeveer even oud, en we zijn allemaal in het najaar jarig. Op het eiland hebben we bijna elk jaar last veroorzaakt.”
Maar dan komt zomer 15. Oma is inmiddels overleden, en de drie moeders maken ruzie met elkaar over de erfenis. Iets onherroepelijks moet er dan gebeurd zijn, een ongeluk waarbij Cadence haar geheugen is verloren en hoofdletsel heeft opgelopen dat haar nu ondraaglijke migraineaanvallen bezorgt.
Als Cadence in zomer 17 weer terugkeert op het eiland merkt ze dat de familie een geheim verborgen houdt. Cadence wordt radeloos van de geheimzinnigheid als zelfs Johnny, Mirren en Gat haar niets willen vertellen. Verbeten probeert ze achter de waarheid te komen. Maar wíl ze die wel weten…?
Bom
Met enorme vaart en een spanningsboog die opgebouwd is met veel gevoel voor raffinement weet E. Lockhart het verhaal bij je te laten inslaan als een bom. Zeker ook een compliment voor de vertaalster Sandra van de Ven, want ook in het Nederlands blijft het taalgebruik meeslepend en creatief. Misschien werkt Lockhart de karakters niet allemaal zo goed uit – al heeft ze dat misschien met opzet zo gedaan, vanwege de plot – misschien komt de plotwending toch nog een tikje te vroeg, Lockhart levert met dit boek een begoochelend boek af. Goed dat ik niet vooruit heb gelezen.